Jest relatywnie rzadką chorobą, jednak może się zdarzyć w zasadzie w każdym wieku. Najczęściej dotyka osoby w wieku 30-60 lat, jednakowo często mężczyzn i kobiety.

Na ogół rozpoczyna się uczuciem rozpierania w uchu, po którym zaczyna narastać niedosłuch. W około 30% przypadków niedosłuch narasta w nocy, a pacjent budzi się z „głuchym” uchem. Niedosłuchowi bardzo często towarzyszy szum uszny. W przypadku uszkodzenia jedynie komórek odpowiedzialnych za słuch, nie ma zawrotów głowy, zaburzeń równowagi, nudności czy wymiotów.

Głębokość powstającego niedosłuchu jest różna, może wystąpić pełna głuchota ucha. Choroba jest prawie zawsze jednostronna.

Jaka jest przyczyna choroby?

Dotychczas nie udało się w pełni wyjaśnić przyczyn wystąpienia nagłej głuchoty. Zazwyczaj nazywa się ją „idiopatyczną”, a więc o nieznanym podłożu. Niemniej jednak najnowsze badania wydają się potwierdzać, iż za około 60% przypadków choroby odpowiedzialne są infekcje wirusowe ucha wewnętrznego, a wśród nich wirus grypy, cytomegalii, świnki, różyczki, opryszczki, ospy wietrznej, półpaśca. Inną często wymienianą przyczyną są zaburzenia mikrokrążenia w obrębie ślimaka (czyli części ucha w której znajdują się komórki odpowiedzialne za słyszenie). Niedokrwienie komórek ślimaka powoduje właśnie nagle występujący niedosłuch. Co istotne, uważa się, iż także infekcje wirusowe powodują zaburzenia mikrokrążenia i w takim mechanizmie również uszkadzają słuch.

Rzadsze przyczyny wystąpienia nagłej głuchoty to przede wszystkim zaburzenia autoimmunologiczne czy rozwijający się guz kąta mostowo-móżdżkowego.

Zarówno infekcje wirusowe, jak i zaburzenia krążenia mogą „zaatakować” jedynie komórek ślimaka (wówczas występuje jedynie upośledzenie słuchu i szumy uszne), ale mogą też uszkodzić położony w bezpośrednim sąsiedztwie narząd równowagi. Wówczas oprócz niedosłuchu występują zaburzenia równowagi, zawroty głowy, nudności wymioty. U chorego możemy obserwować występowanie oczopląsu.

Diagnostyka

Podstawą diagnostyki jest wykonanie audiogramu (czyli badania słuchu). Potwierdzenie upośledzenia słuchu o charakterze odbiorczym jest podstawą do rozpoczęcia leczenia, a także do wdrożenia dalszej diagnostyki.

Do dalszej diagnostyki wykorzystuje się badania laboratoryjne (morfologia, jonogram, mocznik, kwas moczowy, lipidogram). U wszystkich chorych powinien być zlecony ABR (badanie potencjałów wywołanych z pnia mózgu), a u części także rezonans głowy.