Łysienie to utrata włosów na części lub całej powierzchni skóry głowy. Łysienie to objaw chorobowy, dlatego przede wszystkim należy poznać jego przyczyny. Dobrą wiadomością dla pacjentów jest to, że łysieniu można zapobiegać, jak również można je leczyć.
Łysienie nie jest równoznaczne z wypadaniem włosów, które może też być objawem niedokrwistości, zaburzeń hormonalnych, czy choroby internistycznej. Dlatego przed przystąpieniem do leczenia konieczne jest znalezienie jego przyczyny.
Czy łysienie można leczyć?
Rozróżniamy dwa rodzaje łysienia – bez bliznowacenia oraz bliznowaciejące. W łysieniu bez bliznowacenia przy szybkim zastosowaniu leczenia możliwy jest odrost włosów. Rodzaje łysienia bez bliznowacenia to:
- łysienie androgenowe u mężczyzn i kobiet,
- łysienie telogenowe,
- łysienie anagenowe,
- łysienie plackowate.
W łysieniu z bliznowaceniem dochodzi do uszkodzenia mieszka włosowego i odrost włosów nie jest możliwy. Ten rodzaj łysienia występuje m.in. w przebiegu tocznia rumieniowatego i liszaja płaskiego.
Jak rozpoznać łysienie?
Najczęściej spotykane łysienie androgenowe jest dość proste do rozpoznania. U mężczyzn charakteryzuje się początkowo niewielką utratą włosów z przodu głowy, powstaniem tak zwanych zakoli. Następnie ubytki owłosienia dotykają całej przedniej linii włosów oraz środkowej części głowy i jej czubka. Najdłużej utrzymują się włosy na skroniach i potylicy. Łysienie androgenowe, choć nazywane łysieniem typu męskiego, dotyka również kobiet. W takim wypadku przerzedzenie i utrata gęstości włosów następuje najczęściej na czubku głowy przy niezmienionej przedniej linii włosów. Przyczyną łysienia androgenowego jest działaniem dihydrotestosteronu (DHT), który powstaje w organizmie w wyniku działania enzymów na testosteron. DHT przyczynia się do stopniowego zaniku mieszków włosowych. W konsekwencji włosy stają się cieńsze i krótsze, a w końcu całkowicie zanikają.
Łysienie telogenowe i anagenowe charakteryzuje utrata włosów rozproszona na całej powierzchni skóry głowy. Chociaż objawy obu typów łysienia są podobne, to przyczyny tych stanów są różne. Łysienie telogenowe może być spowodowane przeciążeniem organizmu, niedoborami żywieniowymi, zaburzeniami hormonalnymi, zatruciem metalami ciężkimi, chorobami zakaźnymi, chorobami skóry, a nawet alergią. Łysienie anagenowe jest natomiast wynikiem stosowania określonej grupy leków. Dlatego lekarz specjalista przed przystąpieniem do leczenia musi najpierw rozpoznać przyczyny i rodzaj choroby, które ją wywołują.
Osoby młode najczęściej dotyka łysienie plackowate. Utratawłosów występuje na ograniczonych obszarach o kształcie przypominającym placki. Zmiany powstają nie tylko na owłosionej części skóry głowy. Mogą pojawić sięrównież na brodzie czy brwiach. Łysienie plackowate dotyka w równym stopniu kobiet i mężczyzn. Nie ma całkowitej pewności, co do przyczyn tej choroby.Najprawdopodobniej ma ona podłoże autoimmunologiczne.
Leczenie łysienia
W zależności od rodzaju łysienia lekarze mają różne możliwości pomocy pacjentom.
Łysienie androgenowe leczy się preparatami miejscowymi lub ogólnymi (przyjmowanymi doustnie). Jest też dostępna coraz większa liczba zabiegów mająca przeciwdziałać i odwrócić skutki łysienia. Leczenie różni się w zależności od stopnia zaawansowania choroby, jak również płci pacjenta. Wyboru metody leczenia należy dokonać po konsultacji z dermatologiem, gdyż leki mogą mieć skutki uboczne i muszą być właściwie dobrane.
Leczenie łysienia telegenowego zależy przede wszystkim od podłoża jego wystąpienia. Najczęściej po usunięciu przyczyny utraty włosów, następuje ich odrośnięcie.
Podobnie jest z łysieniem anagenowym, które ustępuje po zaprzestaniu przyjmowania leków, które je wywołują. Proces odrastania włosów można jednak przyspieszyć, stosując na przykład preparaty miejscowe.
Postępowanie w przypadku łysienia plackowatego jest skomplikowane ze względu na nie do końca poznane podłoże choroby. Dermatolog może przepisać preparaty o działaniu immunosupresyjnym (doustne lub miejscowe) oraz płyny do stosowania na skórę głowy, których zadaniem jest pobudzenie włosów. Możliwe są też: fotochemioterapia, krioterapia czy immunoterapia miejscowa.
Leczenie każdego typu łysienia powinno odbywać się pod kontrolą specjalisty.
Lepiej zapobiegać, niż leczyć
Ta znana prawda nie do końca znajduje zastosowanie w przypadku łysienia. Zwłaszcza że może mieć ono przyczyny genetyczne, być wynikiem stanów chorobowych, w tym autoimmunologicznych, zaburzeń hormonalnych czy skutkiem ubocznym stosowania niektórych leków. Dlatego bardziej właściwe byłoby stwierdzenie: lepiej leczyć, niż nie leczyć.
Jednak przestrzeganie pewnych zasad może opóźnić wystąpienie dolegliwości lub wspomóc i przyspieszyć proces leczenia.
Dieta ma duży wpływ na stan zdrowia, w tym na kondycję włosów. Nieurozmaicony jadłospis, dieta uboga w białko i żelazo, a także niedobory cynku, miedzi i selenu mogą przyczyniać się do nasilenia łysienia. Dlatego dermatolog może skierować pacjenta na konsultację dietetyczną.
Za częstą przyczynę wielu chorób uznaje się stres. Łysienie jest jedną z nich. Warto zastosować w życiu zmiany, które przyczynią się do jego obniżenia. Więcej ruchu i relaksu na co dzień może przeciwdziałać także łysieniu.
Niewłaściwa pielęgnacja włosów, w tym używanie nieodpowiednich kosmetyków powodujących przewlekłe stany zapalne również szkodzi włosom. Dermatolog wyleczy stan zapalny, jednak pacjent powinien zmienić sposób pielęgnacji, tak by problem nie powrócił.
Nie zwlekaj z leczeniem łysienia
Jak widać łysienie ma wiele przyczyn. Niekiedy może być wynikiem choroby, którą trzeba leczyć. Dlatego warto skorzystać z porady specjalisty. Dermatolog przeprowadzi odpowiednią diagnostykę i dobierze najbardziej właściwe leczenie. Należy też pamiętać, że im wcześniej leczenie zostanie wdrożone, tym większe są szanse na jego skuteczność.
Zapraszamy do skorzystania z porady dermatologicznej.